Week 4

07/03/2011

Na een vermoeiend weekend startte week vier ’s maandags weer met de ‘assembly’ in Spa Park. Dit is een moment waarop de school start met liedjes, gebeden en mededelingen. De leerkrachten zijn allemaal net gekleed en alle leerlingen moeten mooi in een rij staan. Er wordt dan heel veel belang gehecht aan de stiptheid en aanwezigheid van de leerlingen. Na de ‘assembly’ startte de lessen weer. Ik heb een paar lesjes Engels lezen gegeven aan de leerlingen van de 5^de graad. Het onderwerp was ‘Do you have a diary’ en tijdens de les werden er dan fictieve fragmenten gelezen uit het handboek. Ik heb geprobeerd de leerlingen te motiveren voor dit onderwerp door zelf een stuk dagboek mee te nemen. Ik had het dan laten lijken alsof het een heel oud dagboekfragment was van een man die alleen op een eiland zat en ik denk wel dat dit de leerlingen heeft gemotiveerd om zich actief in te zetten tijdens de les. In de namiddag was er weer voetbaltraining voor de jongens, maar er waren natuurlijk ook heel veel andere sporten voor andere leerlingen. De meeste oudere meisjes deden netbal, enkelingen trainden voor de atletiek en er was natuurlijk ook ‘koor’ in de klassen. Uiteindelijk vloog de namiddagactiviteit ook weer om en kon ik naar huis.

Dinsdag stond er ‘remedial teaching’ op het programma in Spa Park. Ik heb enkele groepjes nog geïntroduceerd in wat we precies gaan doen de komende weken. Het is wel een klein beetje vervelend dat ik na drie weken nog niet iets meer progressie heb kunnen maken, maar de hoeveelheid leerling die ik persoonlijk moet verwerken (40 leerlingen) is groot en mijn tijd is soms beperkt dus ik moet tegen een hoog tempo werken. In de namiddag was ik alleen in Tekna (opvang voor kleine kinderen die er geplaatst zijn door de rechter) en ik heb mij kunnen bezighouden met de kleinsten. Ik merk wel dat ze mij beginnen te herkennen en dat doet wel deugd. Het blijft iedere keer wel schrijnend om te weten dat er besmette kinderen zijn en dat er ook kinderen zijn die al vanaf het begin van hun leven in Tekna zitten. De kinderen geraken ook snel gehecht aan mensen die ze pas kennen. Of ze lijken toch gehecht, want ik hoor regelmatig een ‘papa’ in mijn richting waaien. Ik hoop dat de afwisseling van verzorgers voor hen geen te grote problemen gaat bezorgen in de toekomst, maar dit kunnen we niet te weten komen.

Woensdag was een ongewone dag, want de school eindigde vroeger dan gepland. Er was namelijk een bijeenkomst van een vakbond waar de meeste leerkrachten lid van zijn. De school eindigde daarom rond half twaalf i.p.v. kwart voor twee. Aangezien het moeilijk is om met een handvol leerkrachten een school van rond de 1100 leerlingen onder controle te houden, was het terecht dat de school vroeger uit was. Bijgevolg vielen de extra activiteiten ook weg. Gelukkig voor mij stond er op woensdag remediërend werken op het programma en werd ik niet beïnvloed door de veranderde lessenrooster. Want als ik die dag had moeten lesgeven had de kans er wel in gezeten dat ik in een klas van 80-90 leerlingen had moeten staan en ik vrees dat ik dat nog niet aankan. Het remediërend werken verliep wel goed. Ik heb een selectie gemaakt van leerlingen die problemen hebben met lezen en met hen ben ik begonnen aan teksten van de hele lage graden. Het zijn simpele tekstjes dus de leerlingen konden wel redelijk vlot lezen en hopelijk kan ik vanuit dat niveau geleidelijk aan overstappen naar een hoger niveau. Ik merkte wel dat er zelfs in die tekstjes nog woordjes zitten die te moeilijk zijn voor de leerlingen en deze woorden heb ik geprobeerd uit te leggen door linken te leggen met woordjes die ze wel kenden of de betekenis af te leiden uit de context. Uiteindelijk zat de korte dag er op en ben ik naar het centrum getrokken om te skypen met mijn zus.

Donderdag heb ik enkele periodes les gegeven en dit verliep vlot. Ik had een klas van de 7^e graad (14 jaar) en ik merk dat er in deze groep veel pubers zitten. De klassen zijn luider en wispelturiger. De leerlingen zijn ook minder verlegen om iets te zetten. Het is fijn om aan deze groep les te geven omdat de doelgroep is waar ik voor opgeleid ben. Er wordt vanuit de school veel verwacht van deze graad. Zij zijn de oudsten van de school en uit hun graad worden ook de ‘prefects’ gekozen. Zij dragen een wit hemdje i.p.v. een blauw hemdje en zij zijn de verantwoordelijken van de school. Als een leerkracht afwezig is, moeten zij in die klas gaan om de klas onder controle te houden. Zij bereiden ook het waterproject voor om de verkwisting van water op school tegen te gaan. Deze leerlingen zijn de tussenpersoon tussen de leerlingen en de leerkrachten. De zevende graad organiseert ook verschillende acties om later dan de winst die ze daarop maken te investeren in de school. Zij verlaten tenslotte de school na de zevende graad en ze gaan dan over naar de ‘highschool’.

In de namiddag ben ik voor het eerst op de nieuwe plek van Bosele Dawn geweest. De locatie is na zeven jaar veranderd naar een kerkje verderop in de township. Het was een broeierige dag en aangezien het dak van de kerk bestond uit grote golfplaten was het bakken binnen en buiten het gebouw. Het gebouw is op zich niet slecht, maar er is wel nog werk aan. Doordat ze nog bezig zijn met het verhuizen konden we nog niet meteen veel doen, want de kinderen vertrokken redelijk snel nadat ze gegeten hadden. We hebben wel verschillende ideeën om te investeren in Bosele Dawn. We denken dan aan grote koffers waarin we bijvoorbeeld allemaal knutselmateriaal, sportmateriaal en spelmateriaal kunnen insteken. Maar deze ideeën zullen we binnenkort nog verder uitwerken, we hebben tenslotte nog enkele maanden tijd.

Op vrijdag verliepen mijn lessen iets minder vlot. Ik had twee periodes opstaan op het einde van de lesdag en dit is een moeilijk voor moment voor de leerlingen. Het weekend staat voor de deur en ze hebben een lange lesweek achter de rug en hierdoor hebben de leerlingen het moeilijk om volledig geconcentreerd te blijven. Ik heb veel moeite gehad om de aandacht te krijgen van de volledige klas en ze gestructureerd les te geven, maar ik had ook wel verwacht dat zo zou zijn. Ik was als student op het middelbaar ook niet de meeste gemotiveerde leerling op het laatste uur ’s vrijdags. Gelukkig konden we bekomen van de lesweek op vrijdagnamiddag en zaterdag.

Op zondag zijn we op uitstap geweest met de hele groep naar Pambela. Een opvang voor dieren met een zware geschiedenis. We hadden twee auto’s gehuurd en we trokken er op uit. het was een heel fijne namiddag, want we hebben ongelooflijk veel dieren gezien. Het lag helemaal tussen de heuvels in de natuur en er liepen overal dieren rond. Na onze aankomst viel onmiddellijk de hertachtige kudu Sissy op. Een heel tam en vriendelijk beest, maar wel nogal groot. Doordat ze als huisdier werd gehouden door mensen is haar dierlijke gedrag veranderd en valt ze tijdens het paarseizoen op menselijke mannen i.p.v. die van haar eigen soort. Raar beest. Ondertussen liepen er ook nog twee struisvogels rond en een heleboel apen. We kregen een rondleiding en uitleg over de verschillende dieren zoals: stokstaartjes, uilen, mongoose, stekelvarkens en apen. Vooral het gedeelte over de apen sprak mij aan, want we zaten echt midden tussen de apen. Er liepen overal open rond en sommige aapjes kropen zelfs op ons. We hebben een klein aapje vast mogen houden en we kregen uitleg over de apen die heel wat meegemaakt hadden doordat ze als huisdier geleefd hadden. Er was zelfs een kooi met de naap ‘handicap camp’ waar de meest onfortuinlijke apen zaten. Daar zaten apen bij die met hun hoofd tegen de muur waren geslagen en nu blind waren of een poot kwijt waren of zelfs een epilepsieaanval konden krijgen. Uiteindelijk toch een heel leuke ervaring!

Vandaag is het maandag en heb ik er weer een dag opzitten in Spa Park. De dag was nogal chaotisch doordat er een zeer uitgebreide ‘staffmeeting’ was en de dag een beetje overhoop werd gegooid in Spa Park. Dit heef mijn dag jammer genoeg ook een beetje beïnvloed, maar ik geraak gewend aan deze last minute wijzigingen. Het hoort er nu eenmaal bij en mij er aan ergeren heeft toch geen zin. Ik probeer zoveel mogelijk initiatief te nemen om mijn dag zelf zo goed mogelijk te sturen, maar soms heb je niet alles in de hand.

We hebben vandaag ook de ‘backpacker’ vastgelegd in Jo’burg. Want over twee weken gaan we naar Cirque du Soleil kijken voor een zeer goedkope prijs (in België is het drie keer duurder dan hier) dus dit konden we niet laten liggen.

Hopelijk is alles nog zeer goed in België. Ik ben wel blij dat ik eens niet iedere dag moet horen hoe er gefaald wordt om een regering te vormen! Het weer is hier nog steeds uitstekend, ik begin zelfs al kleur te krijgen, en het leven gaat hier nog steeds vlot zijn gangetje.

Ik ga hier eindigen, maar niet getreurd, ik ben over 106 dagen alweer thuis.

Vrienden, tot volgende week.