Week 3

Hallo allemaal!

Week 3 vloog alweer voorbij!

Op maandag heb ik weer enkele uurtjes les kunnen geven in een klas van de 7^de graad (14-jarigen) en het was het vak Engels. Het verliep wel vlot, maar ik moet er toch nog aan wennen. De klassen zijn hier veel groter en er wordt door de school heel veel aandacht geschonken aan tucht en discipline, maar dit wil niet zeggen dat alle leerlingen zich daar aan houden natuurlijk. Het onderwerp was een Engelse tekst over het verhaal van Aladdin. Ik heb al meer geprobeerd om de les op een inductieve manier te geven omdat ik heb gemerkt dat er voornamelijk deductief wordt lesgegeven. Ik had wel het gevoel dat de leerlingen goed mee waren met het verhaal, maar het lijkt er op dat het niet altijd gemakkelijk is voor de leerlingen om ideeën zelf te verwoorden. Ze grijpen sterk terug naar de structuur en theorie van een handboek en hierdoor gebruiken ze volgens mij te vaak voorgekauwde zinnen. Daarom heb ik geprobeerd en zal ik blijven proberen om de leerlingen meer eigen denkwerk te laten doen en hen te stimuleren om verder te denken dan wat er aangeboden wordt. Naast het lesgeven heb ik ook nog geobserveerd in enkele klassen om een beter beeld te krijgen van de leerlingen die ik persoonlijk begeleid als ‘remedial teacher’. ’s Namiddags kon ik onverwachts mee naar een voetbalwedstrijd van de schoolploegen. We werden rond half één met de 22-jaar oude schoolbus naar een andere school gebracht. Deze lag in een ‘township’ in Bela Bela en was voorzien met een degelijk voetbalveld. Het voetbal dat ik heb gezien die namiddag, er speelden verschillende scholen, is toch anders dan wat ik gewoon ben. Veel voetballers droegen geen schoenen, maar voetbalden op blote voeten. Er waren ook leerlingen die gewoon met hun leren schoolschoenen en sommigen op voetbalschoenen. De meesten spelers zijn technisch ook wel sterk, maar er wordt minder gestructureerd gevoetbald dan bij ons. Het is veel spontaner dan het Belgische voetbal. De leerlingen jonger dan 12 hadden hun eerste wedstrijd verloren en de leerlingen jonger dan 13 hadden hun eerste wedstrijd gewonnen en hun tweede verloren. Uiteindelijk is het resultaat niet relevant, want de leerlingen hebben een goede namiddag gehad en we konden naar huis.

Dinsdag was het tijd voor de ‘remedial teacher’ in mij. Ik kon weer aan de slag met mijn leerlingen van de 5^de graad. Ik ben verdergegaan met de niveaubepaling van de geselecteerde leerlingen van die graad. De leerlingen staan wel open voor onze bedoelingen. Ze zijn blij dat ik in kleine groepjes met hen werk omdat ze dat niet gewoon zijn. Ze zitten normaal altijd in klassen van minstens 40 leerlingen en dit is voor hen iets nieuws. Ik probeer hen ook individuele aandacht te geven, want dit is zeer moeilijk voor de leerkrachten. Het is zo goed als onmogelijk voor de leerkrachten dat zij tijdens hun korte lesperiodes (een les duurt een half uur) ook nog leerlingen individueel moeten begeleiden. Ik hoop dat dit remediërend werk op lange termijn effect heeft op de leerlingen. Het doel van het ‘remedial’-project blijft om de leerlingen die leer- en leesachterstanden hebben bij te werken. Ik ben benieuwd of we enige progressie gaan zien. Dinsdagnamiddag staat Tekna op het programma. Dit is een tijdelijke opvang voor kleine kinderen (baby’s tot schoolkinderen). Een zeer mooie accommodatie en vriendelijke staff. Tussen de kleinste kinderen zat vanaf deze week ook een baby van 5 dagen oud. Toch wel schrijnend om zo’n klein kind te zien.

Woensdag werden we wakker gedonderd. Een vreemde gebeurtenis, want in België regent het meestal ’s avonds en die ochtend was het al bezig vanaf half zes ’s morgens. Ik denk dat ik zelden zo’n harde donderslagen heb gehoord. Gelukkig was het ergste voorbij toen wij vertrokken naar Spa Park. Ook op woensdag heb ik leerlingenbegeleiding gedaan en dit verliep tevens vlot. Iedere namiddag zijn er extra activiteiten gepland in Spa Park en op woensdag is er naast netbal, koor, atletiek ook voetbal gepland. Ik zal de komende maanden aanwezig zijn op deze extra activiteiten en hopelijk kan ik op dit gebied van belang zijn. Op dit moment weet ik wel nog niet heel goed wat er verwacht wordt van de begeleiders, maar dit zal wel duidelijker worden. De training van woensdagnamiddag was een wedstrijd van de -12 tegen de -13. De jongens amuseerden zich goed tijdens deze training. Naderhand had ik wel het gevoel dat het misschien gemakkelijk is om ze gewoon een wedstrijd te laten spelen, maar ik denk dat plezier toch wel het belangrijkst is. Ik denk wel dat ik op het gebied van opstellingen en posities op het plein misschien iets kan bijbrengen.

Donderdag was de laatste volledige dag van de week. In de voormiddag heb ik geobserveerd in de verschillende klassen en ook nog op school gewerkt voor het remedialproject. Voor het project hebben we wel nog wat werk, want er zijn verschillende leerlingen die de basis van het lezen onder de knie moeten krijgen. We hadden niet verwacht dat het bij sommige leerlingen zo moeilijk zou gaan en dit proberen we dan uit te werken. Aangezien lezen voor ons vanzelfsprekend is, maakt dat het een uitdaging is. Gelukkig hebben we vanuit Spa Park materiaal gekregen dat aansluit bij bepaalde zaken die de leerlingen al kennen. Hierop gaan wij dan verder. In de namiddag ben ik naar Bosele Dawn gegaan. Het is toch iedere keer speciaal om naar de townships te rijden. Er heerst daar een gezellige sfeer door al de verkopers (ze verkopen kippen, gebakken maïs, fruit, snoep … ) onder hun houten afdakjes langs de straten en de grote verscheidenheid in huizen. In Bosele Dawn is het ook gezellig door het grote aantal jongeren en de verschillende begeleiders. Ik heb zeer lang gevoetbald met de jongens en de jongeren geanimeerd, maar uiteindelijk werden we door een gammele taxi naar huis gebracht.

Op vrijdag heb ik weer enkele uren les gegeven. Het is altijd wel een belevenis om voor een klas te staan hier. De leerlingen hebben nogal vaak de neiging om op te staan en iets te gaan halen tijdens de les. Er komen ook zeer veel leerlingen aan de deur kloppen omdat ze een pennenzak of een trui gevonden hebben en ze willen dan vragen of die van iemand is. Ik denk dat de leerlingen wel graag naar de lessen komen, maar sommigen hebben het moeilijk om de hele tijd stil te zitten. De leerlingen komen ook naar voor om hun oefening te laten zien. Ik probeer wel duidelijke richtlijnen hier in te geven, want anders wordt het niet gemakkelijk om les te geven. ’s Middags was de school uit en in de namiddag heb ik nog kunnen skypen met mijn mama en mijn broer. Het was fijn om weer op de hoogte te zijn van het reilen en zeilen thuis.

Zaterdag waren we naar Pretoria geweest. Wederom met de auto, d.w.z. dat ik weer rechts heb gezeten, met links heb geschakeld en links heb gereden. Op zich was dit geen probleem, maar in het centrum van Pretoria was het toch spannend. Zeker als er taxi’s links en rechts voor ons doorreden en mensen gewoon de weg overstaken. We zijn dankzij Jan (de vriend van Hanne, een oud-studente van de KHLim die hier woont) ook op bezoek kunnen gaan bij de Belgian Campus. Een prachtig vertrek op een helling buiten het centrum van Pretoria waar er 250 studenten informatica volgen. We zijn ook een kijkje gaan nemen naar de prachtige ‘Union Buildings’. Dit zijn hele mooie gebouwen met een politieke functie. Bij deze gebouwen hoorde ook een knappe tuin en een groot park. We sloten de dag af bij een echt Italiaans restaurant en een drankje bij de ‘Cheeky Monkey’.

Vandaag hebben we de gehuurde auto’s teruggebracht en vanavond gaan we echte Afrikaans braai eten. Dit houdt in: vlees, groenten en pap met saus. Hopelijk lukt het ons om voor de eerste keer pap te maken, maar aangezien het gewoon bestaat uit maïsmeel, water en zout kan dit geen probleem zijn.

In het algemeen is alles nog steeds in orde hier. We hebben deze week al onze vliegtickets geboekt voor onze rondreis over vier weken. We vliegen dan vanuit Johannesburg naar Port-Elisabeth om dan de kust af te rijden tot in Kaapstad. Ik vermoed dat dit echt fantastisch gaat worden, want ik kijk er alvast naar uit.

We zijn ondertussen zeer goed aangepast aan het leven hier en we worden zelfs al herkend op straat door leerlingen, maar ook door bewoners aangezien we met foto en tekst in een lokale krant hebben gestaan.


Als je rechts op de afbeelding klikt kom je in een map uit met foto's van mijn avonturen hier!

Dit is het einde van deze week en jullie horen van mij eind volgende week.

Groetjes!