De eerste week in Zuid - Afrika

Beste lezers. Ik hoop dat ik deze blog wekelijks kan aanvullen met een bericht en foto’s. Laat gerust een bericht achter. Veel leesplezier.

Maandag zeven februari was het zover. Ik, acht studenten en één ervaren rot zouden vertrekken naar Bela Bela in Zuid – Afrika. We zijn rond tien over vier in de namiddag vertrokken in Zaventem om eerst een tussenstop te maken en om uiteindelijk aan te komen in Johannesburg rond kwart over negen de volgende dag. Een zeer lange en slapeloze vlucht, iets om snel te vergeten. Na onze aankomst hebben we eerst een simkaart aangeschaft en zijn we uiteindelijk vertrokken met onze huurauto richting Bela Bela. Doordat hier links wordt gereden en de bestuurders rechts zitten, was dit mijn eerste avontuur in dit nieuwe land. Aangezien ik één van de twee chauffeurs was, werd ik onmiddellijk in het dagelijks leven van Zuid-Afrika gedropt.

Na een vlotte rit van twee uur (zonder brokken te maken) kwamen we uiteindelijk aan in Pendel berrie, onze verblijfplaats in Bela Bela voor de komende 4 maanden en een half. We wonen in een soort van vakantiehuisjes en gelukkig zijn ze voorzien met airco. Jammer genoeg was de stroom die dag volledig uitgevallen in Bela Bela en was er bijgevolg geen spraak van frisse lucht in ons huisje. De koelers in de Superspar (de supermarkt van Bela Bela) waren ook uitgevallen dus we konden niet meteen grote inkopen doen. Later die dag hebben we ook kennisgemaakt met de twee coördinatoren van alle projecten in Bela Bela, Joan Griessel en Johan Adams. Hanne, een oud-studente van de KHLim en haar vriend hebben ons ook een bezocht. We kregen een warm welkom van iedereen en dit zorgde voor een mooie afsluiter van de eerste dag.

Op dag twee hebben we vooral gerecupereerd van de zware reis. We hebben deze dag ook gebruikt om het centrum van Bela Bela een beetje te verkennen, extra inkopen te doen en onze huurauto terug te brengen.

Dag drie was in teken van ons project. Samen met Leen, Sanne en Dorien hebben we een project voorbereid dat gericht is op de kinderen van Spa Park Primary School en Bosele Dawn Drop In Center (een naschoolse opvang). Het project is bedoeld om leerondersteuning, huiswerkbegeleiding en sociaal-emotionele aan te bieden in de twee faciliteiten.

Die dag zijn we in de voormiddag voor de eerste keer naar Spa Park gegaan. Een school met iets meer dan 1100 zwarte leerlingen, van kleuters tot 14-jarigen. We werden rond half acht weer warm onthaald door de leerlingen en de staff. We hebben van meneer Adams ook meer uitleg gekregen over wat onze functie zal zijn in de school, maar daarover later meer. De leerlingen waren allemaal zeer vriendelijk en vooral de kleinere kinderen zochten contact op. We hebben ook mogen observeren en hier werd het mij duidelijk dat lesgeven in België een groot verschil is met lesgeven in Spa Park. Het gemiddeld aantaal leerlingen bedraagt 40-50 en het didactisch materiaal is beperkt. Doordat de klassen zo groot zijn en de tijd per les een half uur bedraagt, gaat het er vaak chaotisch aan toe. De leerkrachten doen zeer hard hun best om de klas onder controle te houden, maar dit is absoluut niet gemakkelijk. Ik merkte ook dat de didactieken hier anders zijn dan in België. Er wordt meer discipline geëist van de leerlingen en de lessen worden volgens mij eerder deductief gegeven. Een voorbeeld hiervan is dat de leerlingen gedurende een kwartier de eerste honderd getallen moesten leren door ze eerst klassikaal van nul tot honderd op te noemen, daarna omgekeerd, vervolgens alleen de getallen met een drie en een vijf en tenslotte alleen de even getallen. Een opmerkelijke manier van lesgeven. Een ander ding dat mij opviel was dat de leerlingen zeer vrij mogen rondlopen op school tijdens de lessen, maar in rijen moeten lopen tussen de lessen van klas naar klas. We zagen vaak enkele kinderen rondwandelen op de speelplaats terwijl er lessen bezig waren en leerlingen die tijdens de les eventjes naar buiten gingen om te drinken of om naar het wc te gaan. De lessen waren rond half twee, twee uur gedaan en wij mochten toen ook naar huis.

De laatste dag in de week, vrijdag, werden we weer verwacht in Spa Park en die dag kregen we concrete uitleg over onze functie in de school. Ik mag de vakken ‘Social Sciences’ en Afrikaans geven in graad 4, 5, 6 en 7. Dit zullen leerlingen zijn 10 tot 14 jaar oud. Ik ben tevreden met mijn opgegeven vakken en hopelijk kan ik een klein mondje Afrikaans praten als ik terug in België ben. Naast het lesgeven zal ik ook leerlingen met leerproblemen begeleiden. Ik zal tijdens deze momenten leerlingen uit de klas halen om ze persoonlijk bij te werken en te helpen met problemen die ze hebben op gebied van school en leren. Deze begeleiding hebben we voorbereid voor ons project en zal dus ook gedaan worden door de andere groepsleden. Vooral Sanne en Dorien zullen zich hier op toespitsen.

Vrijdagnamiddag waren we uitgenodigd op onze eerste ‘braai’. Dit vond plaats in de townships van Bela Bela en het was een zeer unieke ervaring. Het was bedoeld als een soort van teambuilding voor de leerkrachten van Spa Park. ‘braai’ lijkt op een barbecue bij ons, maar er zijn toch grote verschillen. De basis van het eten is ‘pap’. Een soort van pap op basis van water en maïs (het origineel is op basis van speeksel en maïs, maar dit was gelukkig niet het geval, hoop ik toch…). Daarnaast waren er ook pikante sauzen en heel veel vlees. Eens we dit verorberd hadden, was het danstijd. Ik werd volledig overdonderd door wulpse Afrikaanse vrouwen die non stop danste op de Afrikaanse beats. Zelfs de vrouwelijke medestudenten konden het niet laten om heupwiegende de dansvloer (gras onder een partytent) te betreden. Ik vermoed dat een combinatie van de hitte, de goede sfeer en een glas lekkere Zuid-Afrikaanse wijn de vonk was voor dit fenomeen. Zelf ben ik niet zo’n dansvloerdier, maar zelfs ik kon de zwarte dames niet weerstaan. Natuurlijk ga ik hierover NIET uitweiden. Rond half tien ’s avonds was het feest gedaan en trokken we richting Pendel Berrie, want de volgende dag moesten we vroeg uit ons bed.

Vandaag (zaterdag) ging de wekker rond half vijf af. Dodelijk. We vertrokken samen met de geselecteerde leerlingen naar een atletiekwedstrijd. Dit ging door in een stad op twee uur rijden van Bela Bela. Hoewel de wedstrijd normaal rond zeven uur ’s morgens moest beginnen, was dit niet het geval. Dit is een opvallende kenmerk van de Zuid – Afrikaanse cultuur. Het is niet zo erg als iets later begint dan gepland of iemand later is dan afgesproken. Deze mentaliteit is wennen voor stipte Belgen als ons. Het was wel zeer fijn om deze wedstrijden mee te maken. De kinderen liepen voornamelijk op blote voeten, ook de blanken, maar dit was geen probleem aangezien de piste van gras was. Het viel mij ook op dat de meeste zwarte kinderen fysiek zeer sterk waren. De blanke kinderen hadden vaak veel meer training gehad, maar de zwarte kinderen hadden vaak de overmacht. Spa Park had ongeveer een tiental medailles gewonnen en dit na nauwelijks getraind te hebben. Rond half één zijn we weer vertrokken richting Bela Bela om toch eventjes uit te blazen van deze zware dag.

Ik hoop dat het een beetje interessant was. Ik zal proberen volgende week enkele foto's online te zetten. Tot binnenkort!

Baie dankie!