Week 6: oriëntatievertier in Jo'brug

21/03/2011

Na een zeer interessante zondag in Jo’burg is het maandag weer tijd voor het lesgeven. Jammer genoeg zou het deze week moeilijk gaan om les te geven omdat de leerlingen examens hadden. De dag werd vanaf dinsdag opgedeeld in drie sessies en de eerste twee sessies moesten de leerlingen examens schrijven en de laatste sessie werd voorzien om de leerstof van de volgende dag te herhalen of voor de praktische examens. Een goed systeem, maar er zat wel een probleem in wat de leerlingen moesten kennen. De examens kwamen namelijk van een overkoepelende commissie en de meeste leerkrachten hadden de leerstof die ze moesten zien, niet helemaal gezien. Het zat er bijgevolg in dat er wel leerlingen zullen buizen. Ik hoop dat het nog mee gaat vallen voor hen. Doordat het examens zijn, waren er geen extra activiteiten in de namiddag voor de leerlingen. Deze activiteiten vielen weg doordat de leerlingen hun tijd nodig hadden om te studeren. Ik had wel een zeer interessant gesprek met meneer Smith die namiddag over de politieke problemen in Zuid-Afrika. Volgens hem waren er beloften gedaan door de regering die ze niet zijn nagekomen zoals nieuwe woonsten, maar ook op het gebied van loon van de leerkrachten. Er waren ook problemen tussen de verschillende partijen en binnen bepaalde partijen. Natuurlijk waren de problemen i.v.m. het onderwijs voor meneer Smith een ernstig probleem.

Op dinsdag gingen de examens van start voor de verschillende graden. De leerlingen van de 4^e, 5^e, 6^e en 7^e graad kregen die dag hun eerste twee examens van de examenperiode. Sommige klassen kwamen samen terecht in een groot lokaal en dit gaf soms wel hectische toestanden, maar hierover later meer. Ik heb jammer genoeg niet heel veel voor Spa Park kunnen doen, maar ik heb geprobeerd mijn dag met schoolwerk te vullen. Hetzelfde geldt voor woensdag. Ik heb die dag ook wel eventjes mogen toezicht houden in een klas van 80-90 leerlingen en dat was weer een zeer leerrijke ervaring. De leerlingen waren bezig met het herhalen van de leerstof van de volgende dag, maar de dag zat er bijna op en de leerlingen waren allemaal heel onrustig. Ik stond als enigste leerkracht in die klas en het was heel moeilijk om de klas kalm te houden. Gelukkig begreep ik dat het voor de leerlingen heel moeilijk is om op dat moment nog kalm en stil te blijven en heb ik de leerlingen zo veel mogelijk gestimuleerd om na te kijken voor de volgende dag, maar ik heb ze niet gedwongen. Het viel mij wel op dat veel leerlingen een boek uit de klas hadden genomen, maar wanneer de bel ging legden ze hun boek terug. Ik vermoed dat er van thuis leren ook niet veel zal komen dan.

Donderdag was veruit de spannendste dag tot nu toe in Bela Bela. Wanneer we rond kwart over zeven werden opgehaald door mevrouw Adams verwelkomde ze ons met de zin ‘There are riots in Spa Park, there’s no school today.’ m.a.w. er zaten betogers in de township Spa Park en niemand kon de school binnen geraken. Op het eerste zicht lijkt dit zeer spectaculair, maar toen we ter plekke kwamen, viel de situatie uiteindelijk nog mee. Er was blijkbaar een groep mensen ’s nachts beginnen te protesteren, te drinken en autobanden te verbranden. Ze wilden duidelijk maken aan de politici in Bela Bela dat ze niet tevreden waren met de situatie en ze waren onderling ook aan het discussiëren over wie van de partij een belangrijke politiek functie zou krijgen. De positie van ‘counsellor’ is blijkbaar een zeer belangrijke functie en hierover was verdeeldheid. Gelukkig was de situatie snel onder controle en hebben wij ons niet onveilig moeten voelen. Deze controle kwam er vooral dankzij het snelle handelen van de politie. Doordat veel mensen van de politie hun kinderen in Spa Park Primary School hebben zitten, waren ze zeer snel ter plekke. Uiteindelijk zijn we toch nog naar school mogen gaan, maar doordat de leerlingen al terug thuis zaten, zijn we ook vlug terug naar huis gebracht. In de namiddag zijn we gelukkig wel nog naar Bosele Dawn kunnen gaan.

Op vrijdag werden de examens terug hervat. Er moest wel een nieuwe examenregeling opgesteld worden doordat er op donderdag geen examens gemaakt waren. De nieuwe examenregeling werd na een lange discussie tussen de directeur en de leerkrachten opgesteld en in vergelijking met België is dit een aparte manier om zoiets te regelen. In België zou de directie een beslissing nemen, maar hier wordt er op dat gebied veel meer overlegd. Ik vond het wel positief dat meneer Adams graag rekening wilde houden met de meningen van zijn personeel. Later die dag heb ik nog geholpen met toezicht houden tijdens een examen wiskunde en daarna mochten we naar huis.

’s Avonds hebben we goed kunnen ontspannen. Jolien was namelijk 21 geworden die dag en dit moest gevierd worden. Na een heerlijke spaghetti zijn we een stapje gaan zitten in de Mango! Ik heb weer de groep blanke Afrikaners gezien die ik al enkele keren ben tegengekomen in de Mango en het is wel fijn om eens om te gaan met mensen van mijn leeftijd. Jammer genoeg moesten we de volgende dag vroeg vertrekken naar Jo’burg dus we konden niet te laat blijven.

Ondanks mijn goede voornemen om het niet te laat te maken in de Mango moest ik de volgende dag met kleine oogjes naar Jo’burg rijden. We gingen die avond naar Cirque du soleil en we hadden er een weekenduitstap van gemaakt. Ondanks onze planning kan ik nu al zeggen dat het weekend een beetje in het water is gevallen (vooral letterlijk). Blijkbaar waren we een beetje naïef geweest en hadden we zonder het weerbericht te checken onze tocht naar Jo’burg ingezet. Zaterdag ging een koude dag met heel veel regen worden en natuurlijk was niemand van ons hierop gekleed. Onwetend vertrokken we naar de grote stad en onze eerst stop was de Coca-cola dome, de grote zaal waar het spektakel later die dag zou plaatsvinden. Nadat we een paar keer een verkeerde weg hadden genomen, zijn we toch redelijk vlot daar geraakt. Ter plaatse was onze eerste opdracht om de tickets te halen, maar blijkbaar ging dit nog niet en zouden we nog moeten wachten tot de ticketshop open zou zijn. We wilden daarom naar de botanische tuinen gaan in Jo’burg, maar doordat het aan het regenen was, konden we dit plan vergeten. We hebben onze tijd dan maar gevuld met een wandeling in het gigantische shoppingcenter bij de Coca-cola dome. Dit hebben we gedaan tot dat het tijd was om onze groep in twee te splitsen. Één groep zou de vriend van Kaat gaan halen aan de luchthaven omdat hij aankwam die dag. De andere groep ging al naar de ‘backpacker’ gaan om in te checken. Volgens onze uitgestippelde plannetjes zou dit geen probleem mogen zijn, maar niets was minder waar. Ik reed met de auto die naar de ‘backpacker’ moest gaan en ik denk dat ik zelden zo verkeerd ben gereden als die dag. Doordat er in Jo’burg heel weinig verkeersborden aanwezig waren en verkeersborden die elkaar vaak nog tegen spraken, heeft onze route van i.p.v. 30 minuten 2,5 uur geduurd. Gelukkig hebben we na veel vragen en zoeken onze ‘backpacker’ gevonden. Nadat we hadden ingecheckt en onze valiezen hadden gedropt, vertrokken we weer richting de dome. Natuurlijk hebben we op die route ook weer enkele gigantische oriëntatieblunders gemaakt dat het uiteindelijk lachwekkend werd. Achteraf bekeken kan ik alleen maar zeggen dat het niet gemakkelijk is om iets te vinden in Jo’burg. Gelukkig had de andere auto ook haar portie oriëntatieongeluk gehad en hierdoor viel de frustratie nog mee. De tumultueuze namiddag heeft ons wel duidelijk gemaakt dat we tijdens de rondreis niet alleen mogen vertrouwen op een kaart van ‘mappy’ of ‘google maps’, maar we gaan voor alle zekerheid toch ook een gps vragen bij het autoverhuurbedrijf. Nadat we een gebalanceerde en voedzame maaltijd hadden binnengespeeld bij de Mcdo’s, was het tijd voor Cirque du soleil. Ik had nog nooit een show gezien en het was behoorlijk indrukwekkend. Ik heb dingen gezien die je nooit in een gewoon circus ziet en het deed deugd om naar zo’n show te kijken na een stressvolle dag op de baan. Na de show reden we verrassend vlot terug naar de ‘backpacker’, maar aangezien het blijkbaar onze pechdag was, stonden er ons nog spannende dingen te wachten. Bij onze aankomst aan de ‘backpacker’ stonden we voor een gesloten poort. Aangezien de stroom was uitgevallen, kon de poort niet meteen geopend worden. Ik besloot dan maar over de poort te kruipen en iemand te zoeken die ons kon helpen. Ondertussen was er toch iemand aangekomen aan de poort en de auto’s konden naar binnen. Doordat ik nog binnen in de backpacker aan het zoeken was naar iemand om ons te helpen, ging Sanne achter het stuur zitten en reed zij mijn auto naar binnen. Hoewel Sanne al een paar keer gereden heeft in Zuid-Afrika, had ze jammer genoeg de muur een klein kusje gegeven bij het parkeren. Een zeer spannend moment, maar gelukkig was er niets aan de auto. Dit leek de kerst op de taart te worden van deze dag, maar de eer was toch voor mij weggelegd. Want toen ik in mijn bed kroop en wilde beginnen aan mijn welverdiende rust bleek dat het binnen had geregend en mijn bed was het enigste bed dat nat was. Een gepaste afsluiter van de meest hectische dag in mijn leven. HOERA VOOR JO’BURG!

Zondag gingen we voor ons vertrek nog een bezoek brengen aan ‘the cradle of humankind’. Een plaats in Johannesburg waar de eerste mensachtige zijn terug gevonden. Een ideale uitstap voor een leerkracht geschiedenis in spe. Gelukkig zijn we naar deze uitstap zonder te veel fouten kunnen rijden. ‘The cradle of humankind’ lag midden tussen de heuvels en het was een kruising tussen een pretpark, een museum en de technopolis. Het begon met een ondergronds boottochtje door de verschillende stadia van de aarde (ijstijd, aardverschuivingen …), vervolgens kregen we met zeer coole visualisaties een beeld van de vorming van de continenten om uiteindelijk te beginnen aan het ontstaan van de mensheid. Het hele museum was voorzien van interactieve standen en het gaf een heel goed beeld van hoe de mens er zoveel honderdduizenden jaren heeft uitgezien. Na onze tour  besloten we buiten nog eventjes te genieten van het uitzicht om daarna terug naar huis te keren. Onze tocht uit Jo’burg werd natuurlijk in stijl afgesloten. We mochten nog een laatste keer genieten van het rampweer doordat er onophoudelijke stortbuien onze tocht naar huis vergezelden. Ik ga niet te diep ingaan op de manier waarop we ons door het water moesten heen ploeteren zonder al te veel zichtbaarheid op de baan, want ik wil het thuisfront niet verontrusten ;-). Gelukkig was het buiten Jo’burg rustig en droog op de baan en uiteindelijk zijn we zonder brokken thuis geraakt. Ik was echt blij dat ik mijn bed in kon.

De komende week zal een beetje anders zijn aangezien er speciale activiteiten op het programma staan. Ik weet niet of ik voor zondag (27 maart) nog een bericht online zal zetten, want dan vertrekken we op rondreis! Over de rondreis zal ik natuurlijk wel een verslag online zwieren.

Trouwe lezers, gegroet!

Week 5

13/03/2011

Week 5 is het ondertussen al en het gaat hier abnormaal snel vooruit. Na een leuk weekend was het weer tijd voor arbeid.

Maandag startte zoals gewoonlijk met de assembley. Deze keer mochten de leerlingen van de 7^e graad dit moment voorbereiden. Zij hadden een tekst uit de bijbel gekozen en het nationale volkslied werd met meer dan 1000 leerlingen in koor gezongen. Deze start van de week is heel belangrijk omdat er belangrijke mededelingen worden gedaan, leerlingen die een medaille hebben gehaald voor de school worden in de bloemetjes gezet en de aanwezigheden worden gecontroleerd. Er wordt per graad gecontroleerd of iedereen aanwezig is. Er zijn regelmatig onvolledige graden en de leerlingen worden gestimuleerd om er voor te zorgen dat ze de volgende keer wel aanwezig zijn. Meneer Adams vindt het namelijk heel belangrijk dat de leerlingen allemaal naar school komen en dat ze graag komen. Tijdens de rest van de dag heb ik geprobeerd nog enkele periodes les te geven, maar dit verliep niet helemaal van een leien dakje. Het komt af en toe wel eens voor dat ik naar een klas ga om les te geven, maar doordat de leerkracht nog iets belangrijk moet afhandelen is het voor mij dan niet mogelijk om les te geven. Het is natuurlijk een beetje vervelend omdat ik die les voorbereid heb, maar het is ook niet de bedoeling dat ik mij volledig ga opdringen aan de leerkrachten. De examens staan namelijk voor de deur en ik veronderstel dat er nog onderwerpen afgehandeld moeten worden. ’s Namiddags was het tijd voor voetbaltraining. De jongens hadden nog een extra oefening nodig, want dinsdag wordt er een match gespeeld tegen ‘Jina Park’.

Op dinsdag heb ik rond mijn remedial project gewerkt. Ik merk dat de leerlingen graag naar de kleine lesjes komen. Ik vermoed dat dit komt omdat ze dan meer persoonlijke begeleiding en aandacht krijgen. Het is goed dat ze graag komen, want ik vermoed dat hun motivatie ook zal stijgen dan. Het is onmogelijk om met iedere leerling van het remedial programma grote resultaten te boeken, maar als ik de leerlingen al gemotiveerd krijg om harder te werken en meer geïnteresseerd in de les te laten zitten, ben ik al in mijn opzet geslaagd. Het was in het begin moeilijk om te beseffen dat ik niet bij iedere leerling grote progressie zou zien, maar ik verwacht toch een kleine progressie op cognitief vlak een grote progressie op het gebied van motivatie. In de namiddag was het tijd voor de derby tegen ‘Jina Park’. De -12 en de -13 van Spa Park en Jina Park zouden het tegen elkaar opnemen op het plein van de andere school. Dit is maar 5 minuten wandelen, maar er was sprake van een echte derby. De eerste wedstrijd werd gespeeld door de -12. Ik had voor de wedstrijd geprobeerd de jongens enkele tactische richtlijnen te geven en de jongens per linie ook nog extra tips te geven. Ik hield het bij de basistactiek en ik heb toch enkele elementen zien terugkomen tijdens de match. Ze praatten veel met elkaar, lieten de bal het werk doen en schakelden snel om van verdediging naar aanval. Ik kon het spel van de jongens goed observeren doordat ik scheidsrechter was. Een wedstrijd van twee keer 25 minuten in de volle zon is vermoeiend, maar ik vond het fijn om op het veld te staan. De jongens speelden een goede wedstrijd. De overwinning kwam er door het goede samenspel van het team, de twee zeer technische en bepalende middenvelders van Spa Park en een paar knappe reddingen van de ‘zwarte panter’. 1-5, een verdiende zege. De -13 werden gecoacht door meneer Dihangwane en ik heb hun wedstrijd meer op een afstand kunnen bekijken. Het was een gelijkopgaande wedstrijd, maar uiteindelijk moesten de jongens onverdiend het onderspit delven in de laatste minuut, 2-1. Ze speelden geen slechte wedstrijd, maar ik denk dat jongens beter kunnen.

’s Avonds zijn Dorien en ik aan de praat geraakt met een groep jonge gelovigen. De jongens van ongeveer 17 tot 25 jaar oud spraken ons aan op straat. Ze probeerden ons te overtuigen om mee te stappen in hun geloof en ik moet toegeven dat het een zeer interessant gesprek was. De jongens waren echte ‘die-hard-believers’ en ze waren behoorlijk geschokt dat ik in staat was om te geloven dat ik afstamde van aapachtige. De jongens hadden zelfs nog nooit van Darwin gehoord en dit zorgde toch wel voor een interessant gesprek. Ze hebben geprobeerd om ons te overtuigen naar een bijeenkomst te komen voor jonge gelovigen, maar uiteindelijk hebben we hier wel voor gepast. Die avond heb ik wel beseft dat het geloof hier nog stevig ingepeperd wordt bij de jongeren. Ze komen veel minder in contact met wetenschap, maar vooral met geloof. Interessant om te horen, maar ook wel absoluut niets voor mij.

Op woensdag ben ik verder gegaan met mijn remedial programma, maar ik heb daarna jammer genoeg geen les kunnen geven. Doordat ik mijn wekelijks schema had omgegooid had ik enkele verschuivingen moeten doen en hierdoor ging het moeilijk gaan om een les te geven. Ik heb wel weer stevig kunnen doorwerken met de leerlingen tijdens het remedial programma. De groepen die op woensdag kwamen waren ook gemotiveerd om te werken en dit is natuurlijk aangenaam werken. In de namiddag ben ik dan naar Tekna geweest en het is wel eens om leuk om bezig te zijn met een totaal andere leeftijdscategorie. De kinderen daar zijn nog niet bezig met schoolwerk en studies, maar het komt vooral neer op animeren en spelen. Aangezien ik een moni ben is het fijn om regelmatig die vaardigheden nog eens te gebruiken.

Donderdag had ik een drukke lesdag opstaan in Spa Park. Ik heb in de 7^e graad Engels geven en Social Sciences in de 4^ee graad verliep vlot en de leerlingen waren spontaan en losser dan tijdens andere lessen. Ik moest tijdens de les een oefening herhalen en verbeteren en de leerlingen mochten zelf aan het bord komen om oplossingen te schrijven. Dit wordt normaal zelden of nooit gedaan en ik dank dat hierdoor de leerlingen actief betrokken waren tijdens de les. Ze wilden allemaal heel graag aan het bord komen. Soms zat er wel een fout antwoord bij, maar het merendeel was correct.

In de 4^e graad heb ik Social Sciences gegeven en het onderwerp was volgens mij iets te moeilijk voor de leerlingen. Dit gevoel heb ik het algemeen wel bij de onderwerpen die ik heb moeten geven voor de 4^e graad. De leerlingen hun Engels is voor het merendeel in orde, maar sommige onderwerpen zijn heel abstract voor de leerlingen. De les op donderdag ging over woordjes die de leerlingen moesten kennen, maar het niveau van de woorden was veel te hoog. Ik had zelfs moeilijkheden met woorden zoals: escarpment of business undertaking. Ik heb geprobeerd de woorden uit te leggen vanuit een context en in te oefenen met een kruiswoordraadsel, maar het bleef toch moeilijk voor de leerlingen.

De namiddag in Bosele Dawn was wederom warm. Doordat Bosele Dawn verplaatst naar een kerk met golfplaten daken is het warm in het gebouw als we er aan komen. Gelukkig bleven de kinderen op donderdag langer dan anders en hebben we ons goed kunnen bezighouden met hen.

Voordat ik het goed besefte stond het weekend alweer voor de deur. Doordat er op vrijdag ook enkele leerkrachten afwezig waren, mocht ik een paar extra periodes ‘English reading’ geven. Zo onvoorbereid de klas binnengaan is niet altijd gemakkelijk, maar het ging goed. Na de onvoorbereide uren heb ik ook enkele voorbereide periodes gegeven, maar jammer genoeg waren deze periodes iets later op de dag. En zoals alle kinderen ter wereld op een vrijdagmiddag is het heel moeilijk om dan nog geconcentreerd te blijven. Voor mij was het ook eventjes doorbijten, maar gelukkig konden we die namiddag alweer uitblazen.

Op zaterdag heb ik geprobeerd een cricketwedstrijd te volgen, maar aangezien de wedstrijd van half elf ’s morgens tot 7 uur duurde heb ik niet alles gezien.

Op zondag stond een uitstap naar Jo’burg op het programma. In de voormiddag zijn we naar het Apartheidmuseum gegaan. Voordat we het museum binnen mochten kregen we een ticket met ‘blankes/whites’ of ‘nie-blankes/non-whites’ op. We moesten dan de juiste ingang nemen en dit was om te illustreren hoe de Apartheid in zijn werk ging. Doorheen het museum kregen we een duidelijk beeld van hoe de Apartheid ontstaan is, welke invloed het had op het volk en hoe ze uiteindelijk ook afgeschaft werd. Dit werd allemaal ondersteund door knappe foto’s en authentieke beelden. Het was heel interessant om te zien hoe de zwarten gingen betogen tegen de invoer van het Afrikaans op de scholen. Er zaten ook wel veel bloedige beelden tussen, want het waren zeer hevige protesten. In het museum zat ook een deel over Nelson Mandela. Dit gedeelte was eveneens ondersteund met filmmateriaal en ik besefte tijdens deze tour dat Mandela ongelofelijk belangrijk is voor Zuid-Afrika. Het feit dat hij 27 jaar in een gevangenis heeft gezeten op Robbeneiland en er niet rancuneus uit is gekomen, bewijst alleen maar de grootsheid van die man.

Het tweede deel van de dag brachten we door in Soweto. Een township met ongeveer 3,5 miljoen (!) inwoners. We werden door een tourbus rondgeleid langs het stadion van de wk-finale om vervolgens geleid te worden naar Soweto. We mochten de township in met een lokale gids en we kregen zelfs de eer om in de huizen te gaan. Daar zagen we een klein kamertje, niet groter dan een kleine badkamer in België, dat diende als keuken, living en slaapkamer voor 3 op hetzelfde moment. De kamers waren wel zeer proper en dit bewijst dat de mensen ondanks hun armoede nog steeds veel zelfrespect hebben. De straat waar dit huisje lag bestond uit heel veel gelijkaardige huisjes op een kleine ruimte. Er was ook maar één kraantje voor de hele straat en er was geen elektriciteit aanwezig. Na deze tour probeerden een heleboel verkopers ons te overhalen om ‘authentieke Afrikaanse kunst’ te kopen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik ga tijdens de rondreis nog vaak de kans hebben om mij te laten overtuigen. Vervolgens hebben we ook het huis van Mandela’s tweede vrouw gezien, het oude huis van Desmond Tutu en een hui waar Mandela ooit gewoond heeft. Vooral het laatste huis was nog sterk gecommercialiseerd. Daarna konden we een authentiek Afrikaans bier proeven. Behoorlijk zwaar, maar eerder smaakloos. Het was wel leuk dat we het uit een kruik mochten drinken. Dan kregen we ook een rondleiding in de Regina Mundi kerk. Op deze plek kwamen belangrijke figuren uit Soweto samen om de politieke situatie te bespreken. Dit was verboden en hierdoor werd de kerk bestormd door politie. Er zijn geen doden gevallen, maar er zijn nog een heleboel kogelgaten aanwezig. De kerk staat nu symbool voor het volk van Soweto. Ten slotte sloten we af met een rondleiding in het Hendrick Pieterson museum. Dit is een museum ten ere van een jongen die tijdens de protesten tegen de Apartheid is doodgeschoten. In dit museum werd er vooral gefocust op de gebeurtenissen in Soweto rond die periode. Een zeer interessant museum met beklijvende beelden van de gevechten en een mooie afsluiter van onze dag.

Over twee weken vertrekken we op rondreis! Een moment waar iedereen hard naar uitkijkt. Dit weekend gaan we wel eerst nog naar Cirque du Soleil in Johannesburg en hier kijken we op dit moment vooral naar uit.

Volgende week meer informatie hier over op de blog!

Tot blogs!

Week 4

07/03/2011

Na een vermoeiend weekend startte week vier ’s maandags weer met de ‘assembly’ in Spa Park. Dit is een moment waarop de school start met liedjes, gebeden en mededelingen. De leerkrachten zijn allemaal net gekleed en alle leerlingen moeten mooi in een rij staan. Er wordt dan heel veel belang gehecht aan de stiptheid en aanwezigheid van de leerlingen. Na de ‘assembly’ startte de lessen weer. Ik heb een paar lesjes Engels lezen gegeven aan de leerlingen van de 5^de graad. Het onderwerp was ‘Do you have a diary’ en tijdens de les werden er dan fictieve fragmenten gelezen uit het handboek. Ik heb geprobeerd de leerlingen te motiveren voor dit onderwerp door zelf een stuk dagboek mee te nemen. Ik had het dan laten lijken alsof het een heel oud dagboekfragment was van een man die alleen op een eiland zat en ik denk wel dat dit de leerlingen heeft gemotiveerd om zich actief in te zetten tijdens de les. In de namiddag was er weer voetbaltraining voor de jongens, maar er waren natuurlijk ook heel veel andere sporten voor andere leerlingen. De meeste oudere meisjes deden netbal, enkelingen trainden voor de atletiek en er was natuurlijk ook ‘koor’ in de klassen. Uiteindelijk vloog de namiddagactiviteit ook weer om en kon ik naar huis.

Dinsdag stond er ‘remedial teaching’ op het programma in Spa Park. Ik heb enkele groepjes nog geïntroduceerd in wat we precies gaan doen de komende weken. Het is wel een klein beetje vervelend dat ik na drie weken nog niet iets meer progressie heb kunnen maken, maar de hoeveelheid leerling die ik persoonlijk moet verwerken (40 leerlingen) is groot en mijn tijd is soms beperkt dus ik moet tegen een hoog tempo werken. In de namiddag was ik alleen in Tekna (opvang voor kleine kinderen die er geplaatst zijn door de rechter) en ik heb mij kunnen bezighouden met de kleinsten. Ik merk wel dat ze mij beginnen te herkennen en dat doet wel deugd. Het blijft iedere keer wel schrijnend om te weten dat er besmette kinderen zijn en dat er ook kinderen zijn die al vanaf het begin van hun leven in Tekna zitten. De kinderen geraken ook snel gehecht aan mensen die ze pas kennen. Of ze lijken toch gehecht, want ik hoor regelmatig een ‘papa’ in mijn richting waaien. Ik hoop dat de afwisseling van verzorgers voor hen geen te grote problemen gaat bezorgen in de toekomst, maar dit kunnen we niet te weten komen.

Woensdag was een ongewone dag, want de school eindigde vroeger dan gepland. Er was namelijk een bijeenkomst van een vakbond waar de meeste leerkrachten lid van zijn. De school eindigde daarom rond half twaalf i.p.v. kwart voor twee. Aangezien het moeilijk is om met een handvol leerkrachten een school van rond de 1100 leerlingen onder controle te houden, was het terecht dat de school vroeger uit was. Bijgevolg vielen de extra activiteiten ook weg. Gelukkig voor mij stond er op woensdag remediërend werken op het programma en werd ik niet beïnvloed door de veranderde lessenrooster. Want als ik die dag had moeten lesgeven had de kans er wel in gezeten dat ik in een klas van 80-90 leerlingen had moeten staan en ik vrees dat ik dat nog niet aankan. Het remediërend werken verliep wel goed. Ik heb een selectie gemaakt van leerlingen die problemen hebben met lezen en met hen ben ik begonnen aan teksten van de hele lage graden. Het zijn simpele tekstjes dus de leerlingen konden wel redelijk vlot lezen en hopelijk kan ik vanuit dat niveau geleidelijk aan overstappen naar een hoger niveau. Ik merkte wel dat er zelfs in die tekstjes nog woordjes zitten die te moeilijk zijn voor de leerlingen en deze woorden heb ik geprobeerd uit te leggen door linken te leggen met woordjes die ze wel kenden of de betekenis af te leiden uit de context. Uiteindelijk zat de korte dag er op en ben ik naar het centrum getrokken om te skypen met mijn zus.

Donderdag heb ik enkele periodes les gegeven en dit verliep vlot. Ik had een klas van de 7^e graad (14 jaar) en ik merk dat er in deze groep veel pubers zitten. De klassen zijn luider en wispelturiger. De leerlingen zijn ook minder verlegen om iets te zetten. Het is fijn om aan deze groep les te geven omdat de doelgroep is waar ik voor opgeleid ben. Er wordt vanuit de school veel verwacht van deze graad. Zij zijn de oudsten van de school en uit hun graad worden ook de ‘prefects’ gekozen. Zij dragen een wit hemdje i.p.v. een blauw hemdje en zij zijn de verantwoordelijken van de school. Als een leerkracht afwezig is, moeten zij in die klas gaan om de klas onder controle te houden. Zij bereiden ook het waterproject voor om de verkwisting van water op school tegen te gaan. Deze leerlingen zijn de tussenpersoon tussen de leerlingen en de leerkrachten. De zevende graad organiseert ook verschillende acties om later dan de winst die ze daarop maken te investeren in de school. Zij verlaten tenslotte de school na de zevende graad en ze gaan dan over naar de ‘highschool’.

In de namiddag ben ik voor het eerst op de nieuwe plek van Bosele Dawn geweest. De locatie is na zeven jaar veranderd naar een kerkje verderop in de township. Het was een broeierige dag en aangezien het dak van de kerk bestond uit grote golfplaten was het bakken binnen en buiten het gebouw. Het gebouw is op zich niet slecht, maar er is wel nog werk aan. Doordat ze nog bezig zijn met het verhuizen konden we nog niet meteen veel doen, want de kinderen vertrokken redelijk snel nadat ze gegeten hadden. We hebben wel verschillende ideeën om te investeren in Bosele Dawn. We denken dan aan grote koffers waarin we bijvoorbeeld allemaal knutselmateriaal, sportmateriaal en spelmateriaal kunnen insteken. Maar deze ideeën zullen we binnenkort nog verder uitwerken, we hebben tenslotte nog enkele maanden tijd.

Op vrijdag verliepen mijn lessen iets minder vlot. Ik had twee periodes opstaan op het einde van de lesdag en dit is een moeilijk voor moment voor de leerlingen. Het weekend staat voor de deur en ze hebben een lange lesweek achter de rug en hierdoor hebben de leerlingen het moeilijk om volledig geconcentreerd te blijven. Ik heb veel moeite gehad om de aandacht te krijgen van de volledige klas en ze gestructureerd les te geven, maar ik had ook wel verwacht dat zo zou zijn. Ik was als student op het middelbaar ook niet de meeste gemotiveerde leerling op het laatste uur ’s vrijdags. Gelukkig konden we bekomen van de lesweek op vrijdagnamiddag en zaterdag.

Op zondag zijn we op uitstap geweest met de hele groep naar Pambela. Een opvang voor dieren met een zware geschiedenis. We hadden twee auto’s gehuurd en we trokken er op uit. het was een heel fijne namiddag, want we hebben ongelooflijk veel dieren gezien. Het lag helemaal tussen de heuvels in de natuur en er liepen overal dieren rond. Na onze aankomst viel onmiddellijk de hertachtige kudu Sissy op. Een heel tam en vriendelijk beest, maar wel nogal groot. Doordat ze als huisdier werd gehouden door mensen is haar dierlijke gedrag veranderd en valt ze tijdens het paarseizoen op menselijke mannen i.p.v. die van haar eigen soort. Raar beest. Ondertussen liepen er ook nog twee struisvogels rond en een heleboel apen. We kregen een rondleiding en uitleg over de verschillende dieren zoals: stokstaartjes, uilen, mongoose, stekelvarkens en apen. Vooral het gedeelte over de apen sprak mij aan, want we zaten echt midden tussen de apen. Er liepen overal open rond en sommige aapjes kropen zelfs op ons. We hebben een klein aapje vast mogen houden en we kregen uitleg over de apen die heel wat meegemaakt hadden doordat ze als huisdier geleefd hadden. Er was zelfs een kooi met de naap ‘handicap camp’ waar de meest onfortuinlijke apen zaten. Daar zaten apen bij die met hun hoofd tegen de muur waren geslagen en nu blind waren of een poot kwijt waren of zelfs een epilepsieaanval konden krijgen. Uiteindelijk toch een heel leuke ervaring!

Vandaag is het maandag en heb ik er weer een dag opzitten in Spa Park. De dag was nogal chaotisch doordat er een zeer uitgebreide ‘staffmeeting’ was en de dag een beetje overhoop werd gegooid in Spa Park. Dit heef mijn dag jammer genoeg ook een beetje beïnvloed, maar ik geraak gewend aan deze last minute wijzigingen. Het hoort er nu eenmaal bij en mij er aan ergeren heeft toch geen zin. Ik probeer zoveel mogelijk initiatief te nemen om mijn dag zelf zo goed mogelijk te sturen, maar soms heb je niet alles in de hand.

We hebben vandaag ook de ‘backpacker’ vastgelegd in Jo’burg. Want over twee weken gaan we naar Cirque du Soleil kijken voor een zeer goedkope prijs (in België is het drie keer duurder dan hier) dus dit konden we niet laten liggen.

Hopelijk is alles nog zeer goed in België. Ik ben wel blij dat ik eens niet iedere dag moet horen hoe er gefaald wordt om een regering te vormen! Het weer is hier nog steeds uitstekend, ik begin zelfs al kleur te krijgen, en het leven gaat hier nog steeds vlot zijn gangetje.

Ik ga hier eindigen, maar niet getreurd, ik ben over 106 dagen alweer thuis.

Vrienden, tot volgende week.