Week 3

Hallo allemaal!

Week 3 vloog alweer voorbij!

Op maandag heb ik weer enkele uurtjes les kunnen geven in een klas van de 7^de graad (14-jarigen) en het was het vak Engels. Het verliep wel vlot, maar ik moet er toch nog aan wennen. De klassen zijn hier veel groter en er wordt door de school heel veel aandacht geschonken aan tucht en discipline, maar dit wil niet zeggen dat alle leerlingen zich daar aan houden natuurlijk. Het onderwerp was een Engelse tekst over het verhaal van Aladdin. Ik heb al meer geprobeerd om de les op een inductieve manier te geven omdat ik heb gemerkt dat er voornamelijk deductief wordt lesgegeven. Ik had wel het gevoel dat de leerlingen goed mee waren met het verhaal, maar het lijkt er op dat het niet altijd gemakkelijk is voor de leerlingen om ideeën zelf te verwoorden. Ze grijpen sterk terug naar de structuur en theorie van een handboek en hierdoor gebruiken ze volgens mij te vaak voorgekauwde zinnen. Daarom heb ik geprobeerd en zal ik blijven proberen om de leerlingen meer eigen denkwerk te laten doen en hen te stimuleren om verder te denken dan wat er aangeboden wordt. Naast het lesgeven heb ik ook nog geobserveerd in enkele klassen om een beter beeld te krijgen van de leerlingen die ik persoonlijk begeleid als ‘remedial teacher’. ’s Namiddags kon ik onverwachts mee naar een voetbalwedstrijd van de schoolploegen. We werden rond half één met de 22-jaar oude schoolbus naar een andere school gebracht. Deze lag in een ‘township’ in Bela Bela en was voorzien met een degelijk voetbalveld. Het voetbal dat ik heb gezien die namiddag, er speelden verschillende scholen, is toch anders dan wat ik gewoon ben. Veel voetballers droegen geen schoenen, maar voetbalden op blote voeten. Er waren ook leerlingen die gewoon met hun leren schoolschoenen en sommigen op voetbalschoenen. De meesten spelers zijn technisch ook wel sterk, maar er wordt minder gestructureerd gevoetbald dan bij ons. Het is veel spontaner dan het Belgische voetbal. De leerlingen jonger dan 12 hadden hun eerste wedstrijd verloren en de leerlingen jonger dan 13 hadden hun eerste wedstrijd gewonnen en hun tweede verloren. Uiteindelijk is het resultaat niet relevant, want de leerlingen hebben een goede namiddag gehad en we konden naar huis.

Dinsdag was het tijd voor de ‘remedial teacher’ in mij. Ik kon weer aan de slag met mijn leerlingen van de 5^de graad. Ik ben verdergegaan met de niveaubepaling van de geselecteerde leerlingen van die graad. De leerlingen staan wel open voor onze bedoelingen. Ze zijn blij dat ik in kleine groepjes met hen werk omdat ze dat niet gewoon zijn. Ze zitten normaal altijd in klassen van minstens 40 leerlingen en dit is voor hen iets nieuws. Ik probeer hen ook individuele aandacht te geven, want dit is zeer moeilijk voor de leerkrachten. Het is zo goed als onmogelijk voor de leerkrachten dat zij tijdens hun korte lesperiodes (een les duurt een half uur) ook nog leerlingen individueel moeten begeleiden. Ik hoop dat dit remediërend werk op lange termijn effect heeft op de leerlingen. Het doel van het ‘remedial’-project blijft om de leerlingen die leer- en leesachterstanden hebben bij te werken. Ik ben benieuwd of we enige progressie gaan zien. Dinsdagnamiddag staat Tekna op het programma. Dit is een tijdelijke opvang voor kleine kinderen (baby’s tot schoolkinderen). Een zeer mooie accommodatie en vriendelijke staff. Tussen de kleinste kinderen zat vanaf deze week ook een baby van 5 dagen oud. Toch wel schrijnend om zo’n klein kind te zien.

Woensdag werden we wakker gedonderd. Een vreemde gebeurtenis, want in België regent het meestal ’s avonds en die ochtend was het al bezig vanaf half zes ’s morgens. Ik denk dat ik zelden zo’n harde donderslagen heb gehoord. Gelukkig was het ergste voorbij toen wij vertrokken naar Spa Park. Ook op woensdag heb ik leerlingenbegeleiding gedaan en dit verliep tevens vlot. Iedere namiddag zijn er extra activiteiten gepland in Spa Park en op woensdag is er naast netbal, koor, atletiek ook voetbal gepland. Ik zal de komende maanden aanwezig zijn op deze extra activiteiten en hopelijk kan ik op dit gebied van belang zijn. Op dit moment weet ik wel nog niet heel goed wat er verwacht wordt van de begeleiders, maar dit zal wel duidelijker worden. De training van woensdagnamiddag was een wedstrijd van de -12 tegen de -13. De jongens amuseerden zich goed tijdens deze training. Naderhand had ik wel het gevoel dat het misschien gemakkelijk is om ze gewoon een wedstrijd te laten spelen, maar ik denk dat plezier toch wel het belangrijkst is. Ik denk wel dat ik op het gebied van opstellingen en posities op het plein misschien iets kan bijbrengen.

Donderdag was de laatste volledige dag van de week. In de voormiddag heb ik geobserveerd in de verschillende klassen en ook nog op school gewerkt voor het remedialproject. Voor het project hebben we wel nog wat werk, want er zijn verschillende leerlingen die de basis van het lezen onder de knie moeten krijgen. We hadden niet verwacht dat het bij sommige leerlingen zo moeilijk zou gaan en dit proberen we dan uit te werken. Aangezien lezen voor ons vanzelfsprekend is, maakt dat het een uitdaging is. Gelukkig hebben we vanuit Spa Park materiaal gekregen dat aansluit bij bepaalde zaken die de leerlingen al kennen. Hierop gaan wij dan verder. In de namiddag ben ik naar Bosele Dawn gegaan. Het is toch iedere keer speciaal om naar de townships te rijden. Er heerst daar een gezellige sfeer door al de verkopers (ze verkopen kippen, gebakken maïs, fruit, snoep … ) onder hun houten afdakjes langs de straten en de grote verscheidenheid in huizen. In Bosele Dawn is het ook gezellig door het grote aantal jongeren en de verschillende begeleiders. Ik heb zeer lang gevoetbald met de jongens en de jongeren geanimeerd, maar uiteindelijk werden we door een gammele taxi naar huis gebracht.

Op vrijdag heb ik weer enkele uren les gegeven. Het is altijd wel een belevenis om voor een klas te staan hier. De leerlingen hebben nogal vaak de neiging om op te staan en iets te gaan halen tijdens de les. Er komen ook zeer veel leerlingen aan de deur kloppen omdat ze een pennenzak of een trui gevonden hebben en ze willen dan vragen of die van iemand is. Ik denk dat de leerlingen wel graag naar de lessen komen, maar sommigen hebben het moeilijk om de hele tijd stil te zitten. De leerlingen komen ook naar voor om hun oefening te laten zien. Ik probeer wel duidelijke richtlijnen hier in te geven, want anders wordt het niet gemakkelijk om les te geven. ’s Middags was de school uit en in de namiddag heb ik nog kunnen skypen met mijn mama en mijn broer. Het was fijn om weer op de hoogte te zijn van het reilen en zeilen thuis.

Zaterdag waren we naar Pretoria geweest. Wederom met de auto, d.w.z. dat ik weer rechts heb gezeten, met links heb geschakeld en links heb gereden. Op zich was dit geen probleem, maar in het centrum van Pretoria was het toch spannend. Zeker als er taxi’s links en rechts voor ons doorreden en mensen gewoon de weg overstaken. We zijn dankzij Jan (de vriend van Hanne, een oud-studente van de KHLim die hier woont) ook op bezoek kunnen gaan bij de Belgian Campus. Een prachtig vertrek op een helling buiten het centrum van Pretoria waar er 250 studenten informatica volgen. We zijn ook een kijkje gaan nemen naar de prachtige ‘Union Buildings’. Dit zijn hele mooie gebouwen met een politieke functie. Bij deze gebouwen hoorde ook een knappe tuin en een groot park. We sloten de dag af bij een echt Italiaans restaurant en een drankje bij de ‘Cheeky Monkey’.

Vandaag hebben we de gehuurde auto’s teruggebracht en vanavond gaan we echte Afrikaans braai eten. Dit houdt in: vlees, groenten en pap met saus. Hopelijk lukt het ons om voor de eerste keer pap te maken, maar aangezien het gewoon bestaat uit maïsmeel, water en zout kan dit geen probleem zijn.

In het algemeen is alles nog steeds in orde hier. We hebben deze week al onze vliegtickets geboekt voor onze rondreis over vier weken. We vliegen dan vanuit Johannesburg naar Port-Elisabeth om dan de kust af te rijden tot in Kaapstad. Ik vermoed dat dit echt fantastisch gaat worden, want ik kijk er alvast naar uit.

We zijn ondertussen zeer goed aangepast aan het leven hier en we worden zelfs al herkend op straat door leerlingen, maar ook door bewoners aangezien we met foto en tekst in een lokale krant hebben gestaan.


Als je rechts op de afbeelding klikt kom je in een map uit met foto's van mijn avonturen hier!

Dit is het einde van deze week en jullie horen van mij eind volgende week.

Groetjes!

Week 2

20/02/11

Week twee is bijna gedaan en deze week is er meer duidelijkheid gekomen in mijn functie hier. Daarnaast geraak ik ook gewend aan de voor- en nadelen van het Zuid-Afrikaanse leven.

Op maandag zijn we de hele dag naar Spa Park gegaan, maar het was geen gewone lesdag. Het was Valentijn en dit werd gevierd op school. Alle leerlingen hadden i.p.v. hun traditionele blauw en grijs schooluniform een wit en rode outfit aan. De leerlingen moesten geen les volgen die dag, want er waren spelen gepland. Daarnaast was er ook een snoepwinkel geopend en werd er een ‘miss’ en ‘mister’ Valentijn gekozen. De dag duurde zoals een gewone lesdag van half acht tot half twee. Ik denk dat de leerlingen zich wel heel goed geamuseerd hebben, maar ik had een beetje het gevoel dat het soms uit de hand aan het lopen was. Er was op voorhand een planning vastgelegd en ik verwachtte dat die ook gevolgd ging worden, maar dit was niet het geval. Een goed voorbeeld hiervan is het moment waarop de leerlingen eten zouden krijgen. Dit had normaal gedaan moeten zijn rond kwart voor tien, maar rond elf uur werd er nog steeds eten verdeeld aan alle klassen. Ik had schrik dat door deze zaken de dag in het honderd zou lopen voor de kinderen, maar dit was gelukkig niet het geval. De kinderen leken die dag heel blij met een dag zonder les, maar wel met al hun vrienden en fijne activiteiten. De dag eindigde met de verkiezingen van de ‘miss’ en ‘mister’ , daarna mochten al de kinderen naar huis. Aangezien er geen kinderen meer aanwezig waren in Spa Park moesten wij ook niet extra activiteiten voorzien en werden wij ook naar huis gebracht.

De volgende dag heb ik voornamelijk geobserveerd in de klassen. Op dat moment zou ik nog steeds ‘Social Sciences of SS’ en ‘Afrikaans’ geven en daarom was het belangrijk dat ik een duidelijk beeld kreeg van de leerlingen, de leerkrachten en het didactisch materiaal dat er beschikbaar is. SS is een algemene vormingsvak dat de leerlingen iets bijleert op het gebied van maatschappelijke fenomenen en sociale statussen. Tijdens een les die ik observeerde moesten de leerlingen een tekst lezen over Westerse dokters en kruidendokters. Het was interessant om deze les mee te volgen aangezien er in Zuid-Afrika nog traditionele kruidendokters zijn. Er waren zelfs leerlingen in de klas die in hun familie zo iemand kende. Het was ook interessant om te zien op welke manier de leerkracht lesgeeft en het viel mij op dat de leerkracht van die klas veel humor gebruikte om de leerlingen te motiveren en aan te zetten tot leren. Ik was blij dat ik dit zag, want dit wil zeggen dat die leerkracht toch probeert om de leerlingen meer te motiveren. Op het einde van de dag hebben we wel moeten besluiten dat het toch moeilijk zal worden om Afrikaans te geven. De taal is goed te verstaan en te lezen, maar het is te moeilijk om te spreken. En als ik de taal niet kan spreken kan ik het ook niet geven. Ik vind het wel jammer dat ik mij niet kan bezighouden met die taal, maar het is beter voor de kinderen dat ze les krijgen van iemand die de taal echt kan. Daarom hebben we besloten dat ik naast ‘Social Sciences’ ook ‘English’ ga geven. Deze taal ligt mij veel beter.

Woensdag ben ik kunnen starten met het remedial gedeelte van mijn functie hier. Dat houdt in dat we leerlingen met problemen op het gebied van taal en rekenen uit de klas gaan halen om in kleine groepjes bij te werken. Ik ben die dag hiermee begonnen en ik moet zeggen dat ik een beetje verschoten ben van het leesniveau van sommige leerlingen. Mijn verwachtingen op dit gebied lagen hoger, maar ik ga niemand iets verwijten. De leerlingen kunnen er niets aan doen dat hun leesniveau niet heel hoog is, maar de leerkrachten kunnen hier ook niets aan doen aangezien het moeilijk is om te focussen op individuen in een klas van 40. Ik liet de leerlingen die ik had meegenomen eerst zichzelf uitdrukken a.d.h.v. een tekening die ze moesten maken op het voorblad van hun persoonlijk dossier dat we aanmaken. Op deze manier kon ik al een beetje te weten komen over de leefwereld van de kinderen. Na deze introductie startte ik met het lezen van een tekst en hier kon ik al een goed beeld vormen van het niveau van de leerlingen. Het was duidelijk dat de leerlingen zich niet altijd helemaal op hun gemak voelde, want ze zijn het niet gewoon om zo individueel benaderd te worden op schoolgebied. Naderhand besefte ik dat mijn remediërende functie geen gemakkelijke opdracht zal worden, maar als ik van belang kan zijn voor de leerlingen van Spa Park dan denk ik dat het vooral zal gebeuren via het remediërend werken met de leerlingen. ’s namiddags ben ik voor de eerste keer naar Bosele Dawn gegaan. Dit is een opvang voor ‘aidsaffected children’ uit de township. Er komen daar kinderen uit de verschillende scholen van Bela Bela en ze zijn maximum 15 jaar oud. Ze krijgen ’s morgens en ’s middags eten. We werden warm onthaald door de Gloria (verantwoordelijke), de staff en de kinderen. Ik heb kringspelen gespeeld met de kinderen, maar uiteindelijk is het ook de bedoeling om huiswerkbegeleiding aan te bieden. Ik heb het gevoel dat de mensen heel blij zijn dat we komen, maar het zal niet altijd even gemakkelijk zijn in Bosele Dawn. Er zitten namelijk heel veel kinderen en de ruimte is beperkte. Desalniettemin is er een leuke aanwezig en ik denk dat hier nog veel mogelijkheden liggen voor mij.

Op donderdag was het voor de eerste keer koud in Bela Bela. Het was 25 graden, maar ik ben blijkbaar al redelijk goed aangepast aan het warme weer hier. Op die dag heb ik voornamelijk geobserveerd in de klassen en heb ik meer uitleg gekregen over de lessen die ik ga geven. In de namiddag ben ik weer naar Bosele gegaan en daar waren de kinderen toch wel blij om ons weer te zien. Er waren meer kinderen dan de dag ervoor en we hebben dus meer moeten animeren, maar het vlot wel. De dag werd uiteindelijk afgesloten met een etentje met de leden van ‘the rotary club’. Dit is een groep van mensen die zich inzetten voor de verschillende projecten in Bela Bela en zij ondersteunen onze projecten ook. Voor het etentje werden we verwacht bij Joan. We werden ontvangen in een prachtig huis met imposante tuinen. De leden van de club, een zestal, waren ook zeer geïnteresseerd in onze projecten en waren ook benieuwd naar onze motivatie om naar hier te komen.

Vrijdag besefte ik dat de week alweer voorbij gevlogen was. Het tempo ligt hier zo hoog dat een week zo voorbij is. Ik heb die dag ook voor het eerst een les SS gegeven en ik ben wel tevreden. Het ging niet helemaal zoals ik had gehoopt, maar het groot aantal leerlingen is wennen. Aangezien een les maar een half uur duurt, de leerlingen geen handboek hebben maar de theorie gewoon in hun schrift moeten overschrijven van bord, zorgt er wel voor dat ik mij moet aanpassen. De leerlingen hadden dus de theorie al in hun schrift staan, maar ik moest hier nog uitleg bij geven. Ik heb geprobeerd het onderwerp op een inductieve manier aan te pakken en ik denk wel dat dit redelijk gelukt was. Ik merkte wel dat de leerlingen zich zeer sterk vastpinnen op de theorie en deze ook letterlijk kunnen reproduceren. Dit is goed dat ze dat kunnen, maar ‘leren’ is meer dan kunnen reproduceren. Ik heb geprobeerd de leerlingen zelf te laten nadenken over de theorie, maar ik ben niet helemaal zeker of ik dit bereikt heb. Tenslotte was ik toch blij met het weekend, want ik had het gevoel dat ik toch veel energie in de week had gestoken.

Zaterdag en zondag waren twee rustige dagen. Ik heb kunnen skypen met mijn familie en we zijn gaan zwemmen in het resort hier in de straat. Een groot zwembadencomplex buiten met glijbanen en warme baden (vandaar de Engelse naam voor Bela Bela, Warmbaths). Zaterdagavond zijn we gaan uiteten en hebben we ons geamuseerd in de Mango, een lokale club. Vandaag hebben we nog kunnen zwemmen in het zwembad van Pendleberry (dit was nog niet klaar toen we hier arriveerden) en heb ik nog wat voor school gewerkt.

In het algemeen voel ik mij meer thuis hier in Bela Bela. De relaties binnen onze groep zijn in orde. Ook het samenleven met Jolien en Leen in ons huisje verloopt vlot. Dankzij Jolien eten we iedere dag iets lekkers en er zijn nog geen problemen geweest met elkaar. We koken ook afwisselend samen met de andere huisjes en dit verloopt goed. Ik begin ook meer inzicht te krijgen hoe blank en zwart samenleeft. Ik merk dat er toch grote verschillen zijn tussen de twee volkeren, maar dit zorgt niet meteen voor problemen. Het is wel eerder dat ze naast elkaar leven i.p.v. samen. Ze hebben ieder hun gewoontes en manieren, maar ik heb nog geen botsingen gemerkt.

Het dagelijks tempo is ook helemaal anders dan ik gewoon ben. ’s Morgens rond 7 uur zijn al heel veel mensen actief omdat het dan nog koel is. De school begint ook al vanaf half 8 en rond 2 is de school alweer uit. Het is hier ook snel donker waardoor er minder ’s avonds en ’s nachts geleefd wordt.

Voorlopig zie ik het nog allemaal heel goed zitten en ik voel dat ik klaar ben voor een nieuwe week Bela Bela. Jullie kunnen mij trouwens bereiken via dit adres:

Pendleberry Grove Holidays

Dries Boonen, house 77

261 Chris Hani Drive

Bela Bela

Limpopo Province

Bedankt voor het lezen en tot volgende week!

Gegroet!

De eerste week in Zuid - Afrika

Beste lezers. Ik hoop dat ik deze blog wekelijks kan aanvullen met een bericht en foto’s. Laat gerust een bericht achter. Veel leesplezier.

Maandag zeven februari was het zover. Ik, acht studenten en één ervaren rot zouden vertrekken naar Bela Bela in Zuid – Afrika. We zijn rond tien over vier in de namiddag vertrokken in Zaventem om eerst een tussenstop te maken en om uiteindelijk aan te komen in Johannesburg rond kwart over negen de volgende dag. Een zeer lange en slapeloze vlucht, iets om snel te vergeten. Na onze aankomst hebben we eerst een simkaart aangeschaft en zijn we uiteindelijk vertrokken met onze huurauto richting Bela Bela. Doordat hier links wordt gereden en de bestuurders rechts zitten, was dit mijn eerste avontuur in dit nieuwe land. Aangezien ik één van de twee chauffeurs was, werd ik onmiddellijk in het dagelijks leven van Zuid-Afrika gedropt.

Na een vlotte rit van twee uur (zonder brokken te maken) kwamen we uiteindelijk aan in Pendel berrie, onze verblijfplaats in Bela Bela voor de komende 4 maanden en een half. We wonen in een soort van vakantiehuisjes en gelukkig zijn ze voorzien met airco. Jammer genoeg was de stroom die dag volledig uitgevallen in Bela Bela en was er bijgevolg geen spraak van frisse lucht in ons huisje. De koelers in de Superspar (de supermarkt van Bela Bela) waren ook uitgevallen dus we konden niet meteen grote inkopen doen. Later die dag hebben we ook kennisgemaakt met de twee coördinatoren van alle projecten in Bela Bela, Joan Griessel en Johan Adams. Hanne, een oud-studente van de KHLim en haar vriend hebben ons ook een bezocht. We kregen een warm welkom van iedereen en dit zorgde voor een mooie afsluiter van de eerste dag.

Op dag twee hebben we vooral gerecupereerd van de zware reis. We hebben deze dag ook gebruikt om het centrum van Bela Bela een beetje te verkennen, extra inkopen te doen en onze huurauto terug te brengen.

Dag drie was in teken van ons project. Samen met Leen, Sanne en Dorien hebben we een project voorbereid dat gericht is op de kinderen van Spa Park Primary School en Bosele Dawn Drop In Center (een naschoolse opvang). Het project is bedoeld om leerondersteuning, huiswerkbegeleiding en sociaal-emotionele aan te bieden in de twee faciliteiten.

Die dag zijn we in de voormiddag voor de eerste keer naar Spa Park gegaan. Een school met iets meer dan 1100 zwarte leerlingen, van kleuters tot 14-jarigen. We werden rond half acht weer warm onthaald door de leerlingen en de staff. We hebben van meneer Adams ook meer uitleg gekregen over wat onze functie zal zijn in de school, maar daarover later meer. De leerlingen waren allemaal zeer vriendelijk en vooral de kleinere kinderen zochten contact op. We hebben ook mogen observeren en hier werd het mij duidelijk dat lesgeven in België een groot verschil is met lesgeven in Spa Park. Het gemiddeld aantaal leerlingen bedraagt 40-50 en het didactisch materiaal is beperkt. Doordat de klassen zo groot zijn en de tijd per les een half uur bedraagt, gaat het er vaak chaotisch aan toe. De leerkrachten doen zeer hard hun best om de klas onder controle te houden, maar dit is absoluut niet gemakkelijk. Ik merkte ook dat de didactieken hier anders zijn dan in België. Er wordt meer discipline geëist van de leerlingen en de lessen worden volgens mij eerder deductief gegeven. Een voorbeeld hiervan is dat de leerlingen gedurende een kwartier de eerste honderd getallen moesten leren door ze eerst klassikaal van nul tot honderd op te noemen, daarna omgekeerd, vervolgens alleen de getallen met een drie en een vijf en tenslotte alleen de even getallen. Een opmerkelijke manier van lesgeven. Een ander ding dat mij opviel was dat de leerlingen zeer vrij mogen rondlopen op school tijdens de lessen, maar in rijen moeten lopen tussen de lessen van klas naar klas. We zagen vaak enkele kinderen rondwandelen op de speelplaats terwijl er lessen bezig waren en leerlingen die tijdens de les eventjes naar buiten gingen om te drinken of om naar het wc te gaan. De lessen waren rond half twee, twee uur gedaan en wij mochten toen ook naar huis.

De laatste dag in de week, vrijdag, werden we weer verwacht in Spa Park en die dag kregen we concrete uitleg over onze functie in de school. Ik mag de vakken ‘Social Sciences’ en Afrikaans geven in graad 4, 5, 6 en 7. Dit zullen leerlingen zijn 10 tot 14 jaar oud. Ik ben tevreden met mijn opgegeven vakken en hopelijk kan ik een klein mondje Afrikaans praten als ik terug in België ben. Naast het lesgeven zal ik ook leerlingen met leerproblemen begeleiden. Ik zal tijdens deze momenten leerlingen uit de klas halen om ze persoonlijk bij te werken en te helpen met problemen die ze hebben op gebied van school en leren. Deze begeleiding hebben we voorbereid voor ons project en zal dus ook gedaan worden door de andere groepsleden. Vooral Sanne en Dorien zullen zich hier op toespitsen.

Vrijdagnamiddag waren we uitgenodigd op onze eerste ‘braai’. Dit vond plaats in de townships van Bela Bela en het was een zeer unieke ervaring. Het was bedoeld als een soort van teambuilding voor de leerkrachten van Spa Park. ‘braai’ lijkt op een barbecue bij ons, maar er zijn toch grote verschillen. De basis van het eten is ‘pap’. Een soort van pap op basis van water en maïs (het origineel is op basis van speeksel en maïs, maar dit was gelukkig niet het geval, hoop ik toch…). Daarnaast waren er ook pikante sauzen en heel veel vlees. Eens we dit verorberd hadden, was het danstijd. Ik werd volledig overdonderd door wulpse Afrikaanse vrouwen die non stop danste op de Afrikaanse beats. Zelfs de vrouwelijke medestudenten konden het niet laten om heupwiegende de dansvloer (gras onder een partytent) te betreden. Ik vermoed dat een combinatie van de hitte, de goede sfeer en een glas lekkere Zuid-Afrikaanse wijn de vonk was voor dit fenomeen. Zelf ben ik niet zo’n dansvloerdier, maar zelfs ik kon de zwarte dames niet weerstaan. Natuurlijk ga ik hierover NIET uitweiden. Rond half tien ’s avonds was het feest gedaan en trokken we richting Pendel Berrie, want de volgende dag moesten we vroeg uit ons bed.

Vandaag (zaterdag) ging de wekker rond half vijf af. Dodelijk. We vertrokken samen met de geselecteerde leerlingen naar een atletiekwedstrijd. Dit ging door in een stad op twee uur rijden van Bela Bela. Hoewel de wedstrijd normaal rond zeven uur ’s morgens moest beginnen, was dit niet het geval. Dit is een opvallende kenmerk van de Zuid – Afrikaanse cultuur. Het is niet zo erg als iets later begint dan gepland of iemand later is dan afgesproken. Deze mentaliteit is wennen voor stipte Belgen als ons. Het was wel zeer fijn om deze wedstrijden mee te maken. De kinderen liepen voornamelijk op blote voeten, ook de blanken, maar dit was geen probleem aangezien de piste van gras was. Het viel mij ook op dat de meeste zwarte kinderen fysiek zeer sterk waren. De blanke kinderen hadden vaak veel meer training gehad, maar de zwarte kinderen hadden vaak de overmacht. Spa Park had ongeveer een tiental medailles gewonnen en dit na nauwelijks getraind te hebben. Rond half één zijn we weer vertrokken richting Bela Bela om toch eventjes uit te blazen van deze zware dag.

Ik hoop dat het een beetje interessant was. Ik zal proberen volgende week enkele foto's online te zetten. Tot binnenkort!

Baie dankie!

Welkom!

Welgekomen op mijn persoonlijke blog!
Ik zal hier regelmatig een bericht achterlaten vanuit Bela Bela in Zuid-Afrika. Ik zal ook proberen foto's online te zetten eens ik ginder ben. Ik zal mijn best doen om mijn avonturen te delen met jullie zodat jullie een duidelijk beeld kunnen vormen van wat ik hier allemaal meemaak.
Veel leesplezier en tot binnen 4.5 maand!
Groeten Dries!